Globalizacja i towarzyszący jej wzrost współzależności między państwami wymusza rozwój nowych form współpracy międzynarodowej. Aby wyjaśnić istotę tej kooperacji na gruncie nauki o stosunkach międzynarodowych, sformułowano teorię reżimów międzynarodowych, tj.
konglomeratów instytucji, traktatów, prawodawstwa i regulacji w środkupaństwowych i nieformalnych ustaleń między państwami, opartych na wspólnie podzielanych wartościach i zasadach. Reżimy międzynarodowe dowodzą swej przydatności w wielu dziedzinach, z których najważniejsze jest bezpieczeństwo.
Wśród licznych zagrożeń dla bezpieczeństwa międzynarodowego na szczególną uwagę zasługuje wzrost liczby państw posiadających broń jądrową albo dążących do jej zdobycia. By ten wzrost zahamować, a równocześnie umożliwić pokojowe korzystanie z energii atomowej, w 1968 r.
z inicjatywy USA, ZSRR i pokaźnej Brytanii zawarto Układ o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej. Zapoczątkowało to kształtowanie się międzynarodowego reżimu nieproliferacji broni jądrowej, dziś będącego jednym z najlepiej rozwiniętych i zinstytucjonalizowanych reżimów międzynarodowych.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.