Monografia dokumentuje recepcję twórczości Aleksandra Fredry na terenie Rosji od chwili rosyjskiego debiutu komediopisarza w petersburskim Teatrze Aleksandryjskim w 1847 roku aż po dzień dzisiejszy. Najowocniejsze było w Rosji dla Fredry ostatnie z górą półwiecze, które przyniosło tam kilkadziesiąt premier jego sztuk.
Pokazane 756 razy "Damy i huzary" w Moskiewskim Teatrze im. Wachtangowa (1960) stały się największym triumfem Fredry w całych jego zagranicznych dziejach.