Przywiązywanie się jest zjawiskiem uniwersalnym kulturowo oraz standardowym nie tylko dla gatunku homo sapiens. To dzięki niemu potomstwo poszukuje opieki rodziców, zaś rodzice tę opiekę zapewniają. To w dodatku w szerokiej mierze dzięki niemu możliwe jest poznawanie świata, uczenie się i stawanie się samodzielnie funkcjonującą jednostką.
Przywiązanie jestrozmiarem, który leży u podłoża mechanizmów sterujących zachowaniem, kompetencji związanych ze strategiami regulacji emocji i organizacji doświadczeń społecznych, a na skutek czego także wielu innych rozmiarów ludzkiej adaptacji, na przykład z osiągnięć szkolnych, liczby zainteresowań czy umiejętności komunikacyjnych.
Przywiązanie jest także związane z zaspokajaniem podstawowych potrzeb psychologicznych człowieka, współzależności, autonomii i kompetencji. Stąd zapewne ogromne zainteresowanie tym zagadnieniem ze strony badaczy, klinicystów i terapeutów.
Na poziomie naukowym teoria przywiązania jest jedną z najszczególniej wpływowych teorii psychologicznych XX wieku. Jest ona także podstawą wielu podejść terapeutycznych określanych jako attachment-based therapy oraz programów interwencyjnych promujących ufność przywiązaniową w rozwoju dzieci.
Niemniej jednak relatywnie niewiele wiemy o kontekstualnych uwarunkowaniach rozwoju przywiązania, nad wyraz poza okresem wczesnego dzieciństwa. Katarzyna Lubiewska opisuje przywiązanie i rodzicielstwo i ich kontekstualne, w tym kulturowe, uwarunkowania.
prezentuje kluczowe założenia teorii, opisuje rozwój przywiązania i występujące w jego zakresie różnice indywidualne, przybliża metody pomiaru przywiązania. Ostatnia część książki mieści raport z przeprowadzonych przez autorkę badań nad domenami socjalizacji, a także międzypokoleniową transmisją przywiązania.