Piechur późnorzymski 236-565

między III a VI wiekiem klasyczne legiony ciężkozbrojnej piechoty odeszły w zapomnienie i ostatecznie zastąpiły je różnorodnie uzbrojone i wieloetniczne formacje, w których najważniejszą rolę odgrywała kawaleria wspierana przez oddziały strzelcze. Jednak, pomimo owego trendu kładącego coraz większy nacisk na kawalerię, oddziały piechoty pozostały rdzeniem armii rzymskiej aż do V wieku. Niniejsza książka pokazuje wojownika, który niezwykle różnił się od poprzedzającego go legionisty - być może nie był tak zdyscyplinowany, lecz za to w sporym stopniu przewyższał go sprężystością działania, będąc za każdym razem gotowy do akcji i do tego, by walczyć zarówno jako harcownik, jak i ciężkozbrojny piechur. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.