Działalność antyheretycka Stanisława ze Skarbimierza jako przedstawiciela Uniwersytetu Krakowskiego

Zgodnie z zaleceniami soboru w Konstancji (1414-1418) równocześnie władze świeckie, jak i duchowne monarchii Jagiellonów opracowały długotrwały plan walki z herezją. Ważną rolę miał w nim odgrywać Uniwersytet Krakowski jako instytucja należycie przygotowana do obrony wiary pod względem teologicznym i prawnym.

Niniejsza książka przedstawia niewiele znane oblicze najstarszej polskiej uczelni, której władze i członkowie podejmowali zróżnicowane działania posiadające na celu przeciwdziałanie rozprzestrzenianiu się heretyckich poglądów i praktyk w diecezji krakowskiej.

Szczególna rola przypadła Stanisławowi ze Skarbimierza (zm. 1431), doktorowi prawa kanonicznego i pierwszemu rektorowi Uniwersytetu. Nie tylko pisał on traktaty polemiczne wobec postulatów husyckich, lecz także był osobiście zaangażowany w innowacyjnanie inkwizycyjne przeciwko osobom podejrzanym o herezję, wśród których znaleźli się dodatkowo członkowie społeczności uniwersyteckiej.

W pracy znalazły się także edycje niewydanych dotąd dzieł antyheretyckich Stanisława ze Skarbimierza.