"Publikacja prof. Jacka Chrobaczyńskiego jest swojego typu protestem autora przeciw zawłaszczaniu historii przez polityków i politykę, [...] prowokuje do dyskusji merytorycznej, głębszej refleksji intelektualnej i zastanowienia się.
Autor uwydatnia, że historyk powinien nie tylko reagować na manipulacje decydentów, które zresztą optymalnie definiuje jako wykroczenie przeciwko rzetelnej nauce, ale i protestować przeciwko nim. To bowiem naukowy i etyczny obowiązek historyka, gdyż problem dotyczy ważnego zagadnienia badawczego - dziejów II wojny światowej." Fragment recenzji dr.
hab. Tomasza Biedronia "Książkę prof. Jacka Chrobaczyńskiego przeczytałem z ogromnym zainteresowaniem. Los Muzeum II Wojny Światowej, największej w Polsce instytucji muzealnej, jest symbolem najnowszej odsłony działań prowadzonych pod hasłem polityki historycznej, czyli prób systemowego formatowania narracji historycznej i regulowania jej do doraźnych celów politycznych.
Autor, wybitny historyk o szanowanym dorobku, protestuje przeciwko tym działaniom oraz ostrzega przed ich bieżącymi i długookresowymi skutkami (m.in. Dewastacją nauki historycznej, osłabianiem wiarygodności kraju, banalizacją dziejów najnowszych - by wymienić tylko kilka).
Jednak zwykle analizuje. Punktem wyjścia jest nieadekwatność toczonych wokół Muzeum,,dyskusji" z rangą tej instytucji, a przeważnie z ciężarem gatunkowym problemu, jakim jest sposób pokazujenia i rozumienia II wojny światowej.
Autor wskazuje na ignorancję w dziedzinie muzeologii i znajomości dziejów najnowszych, a typowo na arogancję władzy państwowej, a także gorliwych realizatorów jej,,polityki kulturalnej i naukowej".
Fragment recenzji dr. Hab. Dariusza Libionki, prof. IFiS PAN Powyższy opis pochodzi od wydawcy.