W pierwotnym zamyśle książka oddana do dłoni Czytelników miała stanowić analizę reformy armii rosyjskiej zapoczątkowanej przez ministra Anatolija Sierdiukowa. Głównym problem miało być wykazanie zmian ilościowych i jakościowych, jakie zaszły w rosyjskich siłach zbrojnych od 1991 roku.
momentalnie jednak okazało się, że o niemało ciekawszym aspektem będzie przedstawienie mechanizmów zakulisowych towarzyszących przemianom w rosyjskiej armii. Problematyka stosunków cywilno-wojskowych oraz udziału poszczególnych członków elity władzy w procesie podejmowania decyzji – nieraz zależnym od jednostkowych relacji podobnych do układu patron–klient – są rzadko poruszane poprzez naukowców w Polsce.
Dlatego także autorka postanowiła przeanalizować siłę polityczną przedstawicieli rosyjskiej armii w latach 2007–2012. Pod uwagę wzięła cztery czynniki: udział armii w procesie decyzyjnym; potencjał militarny państwa; poziom bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego państwa i poziom cywilnej kontroli nad armią.