Eufrozyna halicka (Avalon)

Książka jest poświęcona Eufrozynie, żonie wielkiego księcia Romana Mścisławowicza (+ 1205 r.) i matce króla Daniela Romanowicza (+ 1264 r.). Świeckie jej imię ustalone zostało na podstawie świadectwa zawartego w nekrologu katedry w Spirze.

Eufrozyna była starszą córką cesarza bizantyńskiego Izaaka II Angelosa i została żoną księcia halicko - wołyńskiego w rezultacie zawiązania rusko - bizantyńskiego sojuszu skierowanego przeciw Połowcom.

Z jej bezpośrednim wpływem należy integrować znaczny kulturalny i polityczny rozwój Rusi halicko - wołyńskiej w XIII w., w tym pojawienie się cennych relikwii chrześcijańskich, sformowanie się niezwykłego zasobu imion używanych w rodzie Romanowiczów, stosowanie przez nich cesarskiej tytulatury, purpurowej odzieży i innych atrybutów władzy bazyleusów, unikalna działalność budowlana i fundacyjna.

Rodzinne związki Eufrozyny z władcami Cesarstwa Nicejskiego i niektórych krajów europejskich odegrały ważną rolę w polityce jej synów i wnuków, w tym w ich zaangażowaniu się w walkę o,,dziedzictwo austriackie", a także w dziejach zabiegów o unię religijną państwa Romanowiczów z Rzymem.