Super ciężkie czołgi ii wojny światowej (Napoleon V)

Superciężkie czołgi II wojny światowej były w prostej linii kontynuatorami machin oblężniczych, wykorzystywanych niegdyś do przełamania impasu w działaniach armii lądowych. Pomysł konstrukcji pojazdów tej klasy pojawił się podczas obszernej Wojny.

Miały to być czołgi przełamania dedykowane do kruszenia linii obronnych przeciwnika. Koncepcja ta odrodziła się w okresie międzywojennym, istotnie w krajach, które najmocniej ucierpiały podczas pierwszej wojny światowej (Związek Sowiecki, Francja, Niemcy).

W dalszym okresie wszystkie najważniejsze państwa alianckie, a także Osi prowadziły programy rozwojowe poświęcone tej kategorii czołgów, cechujących się wyjątkowo silnym opancerzeniem, a także uzbrojeniem.

Inaczej jednak w sytuacji szerokiej Wojny, kiedy projektowano czołgi przełamania, w ostatnich latach drugiej wojny światowej superciężkie czołgi w przypadku broniących się rozpaczliwie Niemiec odwrócić miały niepomyślny dla nich rozwój wydarzeń i przechylić szalę zwycięstwa.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.