"Kronika przedstawia dzieje Kazimierza dużego i jego dwojga następców. Nakreślona z niepoślednim talentem, a pisana z nieskrywaną pasją lub przynajmniej z ironią, tam zwłaszcza, gdzie autorowi wypadło mówić o przeciwnikach politycznych, do których należeli najwybitniejsi dygnitarze państwowi z regentką królową Elżbietą na czele. Jest ona najżywszą i najmocniej osobistą kroniką Polski średniowiecznej. (...) Jest prawdziwą kopalnią niebanalnego materiału obyczajowo-anegdotycznego". Julian Krzyżanowski