Jełopiada (Skoczylas Jana)

Głęboki w swej wymowie wierszowany utwór, który obrazowo odnosi się do niechęci wobec modernizacji własnego życia i patologii społecznej. Patologii, którą należy rozumieć jako swojego rodzaju zastój umysłowy, Zatarcie potrzeb wyższych na rzecz „spokojnego", prymitywnego życia koncentruje się na zaspokajaniu podstawowych potrzeb. Jedzenie, picie, chędożenie, oddawanie się niewiele znaczącemu nałogowi jak palenie, i na zakończenie dnia sen, to obraz życia wielu z nas. Pozycji „Jełopiada" przeniesie nas do roku 2133, abyśmy wraz z grupą siedmiu prymitywnych Ziemian wyruszyli na Marsa, a tam zgodnie z wytycznymi Urzędu Pracy dokonywali badań. Jak możemy się domyślać ziemscy badacze nie zamierzają nadmiernie się przemęczać. Ich nadrzędnym celem i priorytetową potrzebą stanie się zapewnienie sobie materiałów pozwalających na przetrwanie, jak: tytoń, alkohol, jedzenie i kobiety. Marsjański klimat jest niesprzyjający, a okolica nieurodzajna więc badacze nawiążą kontakt z Duchem pełniącym funkcje Boga.Lekki komediodramat społeczny jakim jest „Jelopiada" zapewnia nam wspaniałą zabawę. Niezwykle realne, iż na Marsie dostrzeżemy dziwnie znajome osobistości.