Donato Carrisi – najpopularniejszy włoski autor thrillerów – powraca z nową hipnotyzującą zagadką!
Kontynuacja fenomenalnego Domu głosów, druga powieść z psychologiem dziecięcym Pietro Gerberem w roli głównej.
Słuchaj uważnie aż do samego końca…
W lesie w Piekielnej Dolinie odnaleziony zostaje śladowy chłopiec. Wszyscy stracili już nadzieję, że kiedykolwiek zobaczą go żywego. Tymczasem dwunastoletni Nico, z wyjątkiem tego, że nic nie pamięta, ma się zdumiewająco korzystnie. Ktoś bezsprzecznie o niego zadbał, nakarmił go i ubrał. Nie wiadomo jednak kto, bo Nico uparcie milczy. Jego umysł wydaje się nieprzenikniony. Chłopiec tylko pozornie wrócił, tak naprawdę jest gdzieś daleko, w jakimś ciemnym mrocznym miejscu.Jedyną osobą, która może do niego dotrzeć i rozwiązać zagadkę jego zaginięcia i enigmatycznego pojawienia się, jest Pietro Gerber, najistotniej uznany hipnotyzer we Florencji. Jego zadaniem będzie przeniknięcie do umysłu dziecka i poznanie jego historii. I choć wydaje sie to niemal niemożliwe, Pietro odnosi sukces.
Jako wybitny specjalista, hipnotyzer ekspresowo identyfikuje wyzwalacz – bodziec zewnętrzny: gest, kompozycję słów – który wywołuje reakcję Nico. Ale kiedy chłopiec zaczyna opowiadać swoją historię, Gerber zdaje sobie sprawę, że właśnie otworzył na oścież drzwi do dawno zapomnianego pokoju.
To oczywiste, iż nie ma mnóstwo czasu na uratowanie Nico. Wkrótce obaj mogą zostać uwięzieni w ciemnym lesie, w którym rządzą reguły magii i iluzji; który cały jest śmiertelnie niebezpieczną prestidigatorską sztuczką... Bo głos, który Pietro Gerber słyszy podczas seansu hipnozy, jest głosem chłopca, lecz historia, opowiadana poprzez Nico, nie jest jego własną historią.
Urodzony 25 marca 1973 roku w Martina Franca w regionie Apulia Donato Carrisi jest scenarzystą, pisarzem i dramatopisarzem. Ukończył wydział prawa ze specjalizacją z kryminologii i behawioryzmu; tematem jego pracy magisterskiej byli – jakżeby inaczej – seryjni mordercy, w szczególności Luigi Chiatti, słynny Potwór z Foligno, zabójca dzieci. Podczas studiów Carrisi założył grupę teatralną Vivarte, dla której napisał cztery sztuki i dwa musicale. Jako powieściopisarz zadebiutował w 2009 roku kryminałem Zaklinacz. Książka odniosła ogromny sukces komercyjny – ponad dwieście pięćdziesiąt tysięcy egzemplarzy sprzedanych w samych Włoszech, przekłady na dwadzieścia języków, publikacje w dwudziestu trzech krajach. We Francji, dzięki Zaklinaczowi, znalazł się w gronie trzech finalistów prestiżowej nagrody literackiej Prix des lecteurs. W kolejnych latach opublikował jedenaście powieści – wchodzące w skład nowej kolekcji thrillery: Trybunał dusz, Łowca cieni oraz Władca ciemności, sequel Zaklinacza zatytułowany Hipoteza zła, przeniesione na wyświetlacz Dziewczynę we mgle (która przyniosła Carrisiemu włoskiego Oskara − statuetkę Davida di Donatello za najlepszy debiut reżyserski) i W labiryncie i Grę zaklinacza, Dom głosów, Jestem otchłanią, Dom bez wspomnień i niewydaną jeszcze w Polsce La donna dei fiori di carta.
Włoskie kryminały posiadają swoją specyfikę – są jednakowo bogate w emocje, bardzo najróżniejsze i nieraz skrajne jak sami Włosi. Wielkimi fanami twórczości Donato Carrisiego są Michael Connelly, a także Ken Follett, którego dwie opinie opublikowane na Twitterze były punktem zwrotnym w karierze Włocha w Stanach. Donato Carrisiego pokochali też amerykańscy czytelnicy, dla których powieści włoskiego autora stały się prawdziwym must read. Carrisi nie pozostaje Amerykanom dłużny – za jednego ze swych największych mistrzów uważa Stephena Kinga.
Niepokojąca powieść. Niesamowity thriller psychologiczny, który stawia czytelnikowi wyzwanie, by... Nie postradał zmysłów.
Severino Colombo, „Corriere della Sera”
We Włoszech jeśli mówisz thriller, mówisz: Donato Carrisi.
Paola Barbato, „La Repubblica”
Donato Carrisi po raz kolejny udowadnia, iż jego potężną stroną jest eksplorowanie mrocznych zakamarków ludzkiego umysłu. Ta książka wykracza poza gatunek thrillera, bez wątpienia zyska obszerne grono czytelników.
„Corriere Nazionale”
Ta powieść porywa czytelników i trzyma ich jako zakładników – od pierwszej do ostatniej strony, przy pomocy fabuły gęstej od napięcia i zaskakujących scen.
Librila mia vita, blog