Ostatni raz (Poznańskie)

BRUTALNIE SZCZERA OPOWIEŚĆ O RELACJI pomiędzy UMIERAJĄCĄ MATKĄ A DOROSŁĄ CÓRKĄ.

Ilekroć z nią rozmawiam, myślę, iż coś się zmieni, zauważam to dopiero, gdy się rozłączam, a potem za każdym razem zostaje we mnie poczucie czegoś nierozwiązanego.

Sigrid pochodzi z niedużej miejscowości w zachodniej Norwegii, ale od kilku lat mieszka wraz z dziećmi i partnerem w Oslo, gdzie pracuje jako lekarka. Rzadko wraca do rodzinnego domu, w którym została jedynie matka – Anne. Relacja obu kobiet nie jest przystępna; nierozwiązane sprawy, niewypowiedziane słowa, tłumiony od lat żal i pretensje. Gdy Anne słyszy diagnozę: nieuleczalna choroba, jej czas zaczyna rozpaczliwie się kurczyć. Cała rodzina musi się zmierzyć z nowym doświadczeniem, jednak to Sigrid słyszy od matki prośbę: „Pomóż mi umrzeć”.

Ostatni raz to dialog pomiędzy matką a córką, choć więcej w nim milczenia niżeli słów. To też zapis rozczarowań i tęsknot, które się pojawiają, gdy wszystko się kończy.

W swojej szóstej powieści, Helga Flatland, jedna z najważniejszych współczesnych norweskich pisarek, stwarza znakomity psychologiczny portret rodziny i po raz kolejny stawia pytanie o wartość łączących nas relacji.