Diagnoza i terapia w logopedii (Elipsa Dom Wydawniczy)

Teksty. Zawarte w książce, dotyczą różnorodnych kwestii. Najczęściej – ze względu na specyfikę przedmiotu – są one prezentujene jako doniesienia z badań bądź własnej praktyki logopedycznej. Często towarzyszy temu refleksja natury ogólnej.

W każdym razie stanowią one cenny materiał do refleksji dla badaczy, a także – niekiedy – dobrą podstawę dla ukierunkowania poszukiwań badawczych dla adeptów logopedii. Bardzo trudno było uporządkować skatalogowane teksty.

Każdy z nich mieści bowiem równocześnie opis stanu badań w jakimś zakresie, jak i demonstruje skatalogowany poprzez autorów materiał, który został tu poddany analizie. Prezentowane opracowania nie odpowiadają też na pytania postawione w tytule konferencji.

Skupiają się właśnie na problemach diagnozy, terapii – jeśli idzie o zaburzenia mowy,, a także stymulacji – jeśli odnosi się to do zakłóceń w zakresie rozwoju mowy. Dlatego jako zasadę porządkującą przyjąłem stopień ogólności poruszanych problemów.

Tom składa się z trzech części. Pierwszą – Zagadnienia ogólne – stanowią trzy teksty. Druga – zatytułowana nieco umownie Diagnoza – mieści 10 artykułów, w których zostały poruszone zróżnicowane zagadnienia opisujące albo stan badań, albo propozycje progresywnania diagnostycznego w logopedii.

Trzecia – Terapia i stymulacja – obejmuje 19 tekstów, które niezwykle stanowią doniesienia z badań na temat progresywnania logopedycznego lub praktyki własnej autorów.