Bajki i przypowieści (Ignacy Krasicki)

Zbiór „Bajek i przypowieści” został wydany przez Ignacego Krasickiego w 1779 r. Składa się ze 117 niedługich bajek epigramatycznych, podzielonych na cztery główne części i „Przydatek” (11 utworów), poprzedzonych wierszami „Do dzieci” i „Wstęp do bajek”.

W większości są to utworzy oryginalne, jednak niektóre nawiązują do bajek orientalnych, starożytnych (Ezop, Fedrus) i nowożytnych (Jean de La Fontaine, Christian Fürchtegott Gellert).

Krasicki śmieje się w bajkach z ludzkich wad, głupoty i pospolitych przywar. Stara się jednocześnie wskazywać właściwe metody innowacyjnania.

Z lektury bajek wyłania się z nich dość ponury obraz rzeczywistości, a także wad Polaków. Wizja ta zostaje jednak przez poetę złagodzona humorem i ostrzem satyry. Bajki ujmują również czytelnika swą prostolinijnością, prostotą i jasnością konstrukcji.