Zaginiona siostra. siedem sióstr. tom 7 (Albatros)

Bajeczna i pełna przygód podróż dookoła świata w poszukiwaniu Merope, zaginionej siódmej siostry D’Aplièse!

Niecierpliwie wyczekiwane zamknięcie sagi Siedem Sióstr, jednej z najpopularniejszych linii obyczajowych na świecie.

Sześć sióstr. Choć urodziły się na rozmaitych kontynentach, wychowały się w bajecznej posiadłości na prywatnym półwyspie Jeziora Genewskiego. Adopcyjny ojciec nadał im imiona mitycznych Plejad. Każda ułożyła sobie życie po swojemu i rzadko posiadają okazję spotkać się wszystkie razem. Do domu ściąga je niespodziewana śmierć ojca, który zostawił każdej list i wskazówki mogące im pomóc w odkryciu własnych korzeni. I w odnalezieniu odpowiedzi na pytanie, co się stało z siódmą siostrą…

Podążając za sensacyjnymi doniesieniami prawnika rodziny, Georga Hoffmana, który być może ustalił tożsamość zaginionej siostry, Maja i Ally wpadają na jej trop w winnicy w Nowej Zelandii. Znajdują również rysunek niezwykłego pierścienia ze szmaragdem w profilu gwiazdy. Dla dziewcząt zaczyna się wyścig z czasem, żeby jak najszybciej odnaleźć Zaginioną Siostrę, aby mogła razem z pozostałymi siostrami złożyć wieniec na Morzu Egejskim, w miejscu, gdzie Ally ostatnio widziała jacht ojca, Pa Salta.

Niestety Mary McDougal, właścicielka pierścienia, która jako jedyna może potwierdzić, że jej córka Mary Kay rzeczywiście jest Zaginioną Siostrą, właśnie wyruszyła w podróż dookoła świata. Siostry udają się więc kolejno do Nowej Zelandii, Kanady, Anglii, Francji i Irlandii, ale nieuchwytna Merope wciąż wymyka im się z dłoni. Wygląda na to, iż wcale nie chce, by ją odnaleziono…

Zapomniana przeszłość, skomplikowane relacje uczuciowe i łamiące serca sekrety to znaki rozpoznawcze książek Lucindy Riley. Czytelniczki na całym świecie pokochały Siedem Sióstr, jej nastrojową, pełną magii sagę rodzinną o siedmiu siostrach D'Aplièse, których przyszłość zapisana jest w gwiazdach.

Nie ma drugiej tak czarującej, tak utalentowanej i tak niezwykłej pisarki jak Lucinda Riley. Jej książki nigdy nie są puste, przelukrowane ani powtarzalne. Niejednokrotnie mam wrażenie, iż autorka napisała coś specjalnie dla mnie; jakby jej proza była odpowiedzią na problemy, które noszę w sercu.

Anna Stasiuk, Dla Lejdis