Dokument i kreacja artystyczna jako dopełniające się formy obrazowania rzeczywistości Uniwersytet śląski (Uniwersytet Śląski)

Publikacja Dokument i kreacja artystyczna jako dodatkowe się formy obrazowania rzeczywistości to zbiór autorskich tekstów, które w sposób odmienny i wieloaspektowy poruszają uniwersalną i nadal nurtującą relację między dokumentem i kreacją, zawiadamiając jednocześnie najróżniejsze rozumienie tych pojęć.

proponuje każdemu czytelnikowi, zainteresowanemu zwłaszcza sztuką współczesną, aktualne rozważania teoretyczne, jak i unikalne efekty działań artystycznych, skupione na analizie specyfiki dokumentalnej i kreacyjnej zwłaszcza fotografii,też innych dyscyplin artystycznych, w tym obecnej heterogenicznej sztuki postmedialnej.

W tekstach teoretycznych przeważa stałe podkreślanie zacierania granicy pomiędzy realnością a kreacją, dokumentem a iluzją, prawdą a fałszem, obiektywizmem fotografii a malarskością obrazu. Występowanie fotografii prasowej w sztuce pop-artystów wyraźnie dowodzi przenikania się obiektywnej codzienności z kreacją artystyczną oraz niejednoznaczności samego medium fotografii dokumentującej, która odrzuca pojęcia prawdy i interpretacji, nieadekwatne w epoce cyberkultury (Giełdoń-Paszek).

Problematyka zapisu zanikającej rzeczywistości i ludzkiego życia, historii i pamięci, a także możliwości artystycznej transformacji świadectwa dotyczy wielomedialnych instalacji Christiana Boltańskiego (Tomczak).

Niejednoznaczność i płynność pojęć ‘dokument’ i ‘kreacja’ uzmysławia także kontekstualność i dyskursywność ich doświadczania (Solik). Działaniom artystycznym, opatrzonym komentarzem wyjaśniającym, towarzyszy zaznaczanie nieuniknionej gry artysty z rzeczywistością, czego konsekwencją jest rezygnacja z konkretu na rzecz wyrażenia niezdefiniowanego stanu ducha (Maciuszkiewicz), ograniczenie naturalnej malarskości pejzaży Islandii do ich materialności wyeksponowanej w czarno-białej fotografii (Jaworska) i przybliżenie zjawiska „fotografii ciągłej", która dokumentuje kontekst właściwego momentu fotograficznego zapisu i jednocześnie stwarza nową jakość performatywno-znaczeniową (Kukuczka).

ponadto ze szkicowym przybliżeniem historii relacji fotografii artystycznej i dokumentalnej współgra opis oscylowania między piktorializmem a dokumentem w autorskiej twórczości fotograficznej (Jacyków).