Dziedzictwo jest obecnie jednym z najszczególniej eksploatowanych terminów w dyskursie o relacjach przeszłości z teraźniejszością. O dziedzictwie można mówić w kategoriach: wartości, ciężaru albo towaru, a każde z tych wyobrażeń powoduje odmienne postawy wobec zastanej rzeczywistości – próbę jej zachowania, ucieczkę ku nowoczesności czy konsumpcjonizm skupiony na tu i dzisiaj.
Książka stanowi próbę uchwycenia tych wielu, różnych płaszczyzn. Celem pracy jest analiza cyklu eksploatacji dziedzictwa kulturowego regionu, rozumianego jako rodzaj kapitału, który jest wykorzystywany w obszarach polityki kulturalnej, ekonomii czy strategii budowania tożsamości.
Jako materiał do interpretacji wybrano działania bardzo związane ze strojem ludowym, dizajnem oraz turystyką kulturową. Praktyki te przybierają rozmaite formy, a ich adresatami są zarówno „tutejsi", jak i „przyjezdni".
Można postrzegać je jako współczesny przejaw kultury regionalnej, czy aktywność służącą kształtowaniu tożsamości mieszkańców, które pozwalają stworzyć spójny obraz regionu, akcentujący go wśród innych.
W szerszej perspektywie to analiza mechanizmów kultury współczesnej. W opinii autorki książka kierowana jest dla wszelkich, którzy chcą się dowiedzieć, jak niemało w kulturze współczesnej jest przeszłości, i jak intensywnie, w brew pozorom, kieruje ona naszym zachowaniem.