Alianci (Dialog)

lśniąca superforteca B-29 stała gotowa do startu. […] Rick z Bobem lubili patrzeć na te olbrzymy o rozpiętości skrzydeł obszerniejszej niżeli niejeden most, dygocące jak rozjuszony byk przed walką. Miało to w sobie coś z hazardu, coś z wielkiej gry. Wiadomo było, że wszystkie pasy startowe północnego lotniska na wyspie Tinian są za krótkie dla tych przeciążonych paliwem i bombami kolosów. Margines bezpieczeństwa równał się zeru.

fragment książki

Powieść Alianci, czytana na antenie Radia Wolna Europa w rewelacyjnej interpretacji Andrzeja Chomińskiego, wzbudziła olbrzymie zainteresowanie ówczesnych słuchaczy. Akcja książki rozgrywa się w roku 1945. Amerykańscy lotnicy, członkowie załogi bombowca B-29, w trakcie lotu zwiadowczego nad Japonią zostają ostrzelani przez artylerię przeciwlotniczą. Lądują awaryjnie na terytorium ZSRR. Wydawać aby się mogło, iż są bezpieczni na ziemiach sojusznika, jednak rzeczywistość okazuje się przerażająco odmienna…

Książka „Alianci” Jarosława Abramowa-Newerlego to nie tylko perfekcyjna literatura sensacyjna, którą po prostu korzystnie się czyta, lecz oparta na faktach i wyśmienitej wiedzy na temat dawnego Związku Radzieckiego studium historyczne. Pozwala zrozumieć Rosjan, ich tęsknotę za dawnym totalitarnym imperium i uwarunkowania stojące za próbami budowy „CCCP 2.0”: z farmami trolli internetowych, wojną propagandową, zielonymi ludzikami i służbami specjalnymi usuwającymi nieposłusznych obywateli.

gen. Dyw. Dr Roman Polko,

były Dowódca Wojskowej Formacji Specjalnej GROM

(fragment Wstępu)

Abramow-Newerly, kiedyś współtwórca STS-u, znany dramaturg, zaskoczył jednak wszelkich. Jego domeną była dotąd delikatna ironia, przesycona dobrotliwym sentymentem, opowiadał raczej o ludziach kruchych i wrażliwych, obdarzonych subtelnym życiem wewnętrznym. A tu nagle męska proza, sensacyjny wigor, silne emocje.

Krzysztof Mętrak, „Express Wieczorny”, 1991

Autentyczne przygody siedmioosobowej załogi, która ugrzęzła w radzieckiej tiurmie, stanowią kanwę powieści... Napisana jest z mistrzowskim znawstwem szczegółów, żywą akcją, świetnymi dialogami. Nie straciła również na wartości, rzeczywiście demonstruje Rosję, jakiej Amerykanie w czasie drugiej wojny nie znali. Okrutną ziemię, na której trafiają się wspaniali ludzie.

Dariusz Fikus, „Rzeczpospolita”, 1991