Teoria bezusterkowości odgrywa we współczesnej technice podstawową rolę. Przyjmuje się, że funkcją, która najlepiej odzwierciedla zmiany bezawaryjności dowolnego elementu, jest funkcja intensywności uszkodzeń. Z jej przebiegu można wyciągnąć niemało wniosków natury teoretycznej i użytecznej, które umożliwią producentowi albo użytkownikowi danego wyrobu/obiektu podejmowanie ważnych decyzji, np. Ustalenie okresów starzenia wstępnego, ustalenie wielkości i asortymentu części zamiennych, planowanie stosownej pracy serwisu technicznego czy służb remontowych, ustalenie adekwatnych okresów profilaktycznych podmian komponentów i zespołów czy ustalenie słusznych okresów eksploatacji obiektów. Praca ukazuje kompleksowo funkcje intensywności uszkodzeń (liniową i nieliniową zależność uszkodzeń od czasu), na podstawie których określa analityczne wzory na inne charakterystyki bezawaryjnościowe (funkcje niezawodności przeciętny czas niezawodnej pracy).