Trzej ludzie w jednej łodzi. wydanie dwujęzyczne angielsko - polskie (WYMOWNIA)

„Three Men in a Boat (To Say Nothing of the Dog)” – to szczególnie zabawne, pełne dystansu do siebie i do świata opowiadania jednego z najbardziej znanych humorystów w wersji dwujęzycznej (angielsko-polskiej).

Jak sygnalizuje wydawca wersji polskiej z roku 1922, Jerome Klapka był jednym z najpoczytniejszych humorystów piszących po angielsku. Jego utwory uderzają niefrasobliwością. Jerome Klapka bardziej lubił się uśmiechać, niż drwić, szydzić, wykpiwać, bardziej lubił się bawić, niżeli karcić, toteż nie można go nazwać satyrykiem. Obcowanie z utworami satyrycznymi nie zawsze sprawia przyjemność. Humorysta, nawet bez dużego dowcipu, jest osobistością miłą, ponieważ nie idzie z nim nauczanie, poprawianie, strofowanie. Autor śmieje się serdecznie do ludzkości poprzez kilkadziesiąt tomów nowel, opowiadań, listów z podróży, artykułów i utworów scenicznych. Najmocniej spopularyzowały jego nazwisko: „Three Men in a Boat”, „Idle Thought of an Idle Fellow“, „John Imperfield“ i „Tommy and Co“. Z jednego z najcharakterystyczniejszych Jerome’a utworów „Trzej w jednej łodzi“ ukazujemy wybór opowiadań.

Na temat wersji dwujęzycznej utworów autora wspomniany wydawca pisze: ”Oto prawdziwie przyjemna metoda nietrudnego nauczenia się języków obcych. Posiadając najelementarniejsze zasady danego języka obcego, każdy może w krótkim czasie dojść do opanowania go kompletnie tylko poprzez ułatwiony system czytania oryginalnych utworów literatury obcej. Obok oryginału angielskiego (…) znajduje się dokładny przekład polski. (…) Po przeczytaniu kilku czy kilkunastu arcydzieł literackich, spostrzeże studiujący, iż to nie on szuka znajomości języka obcego, lecz ten język obcy niejako sam dobija się o miejsce w jego mózgu. Znajomość obcego języka przychodzi nam bez wysiłku, jak dzieciom. Unikamy „kucia” gramatycznych prawideł, „kucia” słówek, ślęczenia nad składnią, a charakterystyczne zwroty językowe wprowadzają się same w naszą świadomość, i ani wiemy kiedy zaczynamy władać, do niedawna nieznanym językiem; posiedliśmy ducha języka przez obcowanie z mistrzami tego języka, a równocześnie poznaliśmy świetnych autorów w ich najwybitniejszych dziełach. Przekład nasz, posiadający na celu jedynie ułatwienie zrozumienia oryginału, musiał być o ile możności jak najmocniej dosłownym, co tym samem oddalało go od przekładu czysto literackiego.”

[źródło: Three Men in a Boat, Lingwista, 1922]