Pod wiatr (Astrum)

demonstrujemy drugi tomik poetycki Wojciecha Ziemby. Tym razem autor mierzy się z mroczną stroną natury ludzkiej, a mottem może być wiersz Dzika natura:,,Czarne klucze przepływają po popękanym niebie. Krzyki dzikich hord dobiegają uśpioną ziemię.

Przebiegły czas cytuje klasyków. Królowie zwierząt wykopują umrzyków. Świat fantazji w realność się zatapia. Natura zdobywców w ludziach upada. Świeże czasy przejmują setki lat. Obudzeni żeby być smutni poeci rodzą się w nas.

Rzeki liter zaczynają wytwarzać krzyków las. Kolce i mchy porastają drzewa przemocy. Nieśmiertelni zaczynają w dźwiękach nocy. Nierozumni głupcy wiodą swój żywot. Kordony obcych błagają o śmierci skok".

Wojciech Ziemba pisze o sobie tak: debiutując swoim pierwszym tomikiem wierszy poszedłem krok dalej wydając kolejny. Ukazałem w nim brutalność, która towarzyszy ludzkości od wieków. Sposób w jaki opisuję pewne rzeczy, zjawiska, pozwala Czytelnikowi znaleźć się w centrum uwagi.

Wykorzystując swój upór Wojciech Ziemba stworzył własną grupę, dzięki której trwają prace nad nowymi projektami jego autorstwa. Mimo krytyki, nie poddał się - idzie dalej obraną drogą, nie zwracając uwagi na opinie innych.

Pisze nadal.