Mistrzyni poezji miłości, Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, w sposób naturalny i przepiękny mówi o gwałtowności i delikatności uczuć. Używając palety rozmaitych barw i odcieni – od radosnych, żartobliwych, poprzez nostalgiczne, po ciemne, katastroficzne – snuje refleksję nad światem.
Fascynuje ją natura, filozofia i spirytyzm, zastanawia się nad przemijaniem i śmiercią. Poetka często pyta o zagadkę istnienia. Istnienia, którego miłość jest najszczególniej fascynującym i enigmatycznym przejawem.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.