Daleko donikąd (Melanż)

zawsze uwielbiałem recytować poezje

szukałem w niej skrzydeł,

które mogły żeby mnie unieść

ponad poziomem przeciętności.

Szukałem w niej boskości,

którą czułem, że jest we mnie

a nie umiałem jej sam opisać.

Nigdy także nie uczyłem się pisania poezji,

szedłem krokiem zamaszystym

śladami poetów moich mistrzów.

Aż przyszla Ona

Matka Boska Poetycka,

która zdjęła zasłonę z moich oczu

i pozwoliła patrzeć, obserwować i czuć

nieskończenie.

Nauczyłem się śpiewać

i tak na skrzydłach poezji

unoszę się teraz.

Stan Borys