Brokaty

Ja tej wojny nie wywołałem, ba, pewnie byłbym jej przeciwny! Robiłem, co mogłem: urodziłem się, gdy zdawało się, iż jest już po wszystkim, w kwietniu 1947 roku, więc było dosyć czasu, by ruiny uprzątnąć, poległych pochować, a winnych złapać i ukarać.

Byłem jedynakiem, moi poprzednicy, czy może poprzedniczki zostały usunięte, bo mamie­-Różyczce ciąża wciąż groziła śmiercią. Lekarze odradzali, zresztą mama­-Różyczka korzystnie wiedziała, że po getcie krakowskim, obozie w Płaszowie, Auschwitzu, Ravensbrücku i Malhoffie noszenie ciąży mogłoby posiadać tragiczne konsekwencje.

Dopiero dr Konstantynowicz, ginekolog­-legenda krakowska, człowiek głębokiej wiary i dobroci, którego miałem poznać dużo później i grać z nim w brydża, dał, nie bez wahania, zielone światło, żeby zachować ciążę.

Czyli mnie. Ułożony byłem poprzecznie, poród był niełatwy, za to los obdarzył mnie czepkiem. Na niedługo, rzecz jasna, i bez spodziewanych przywilejów losu.