Inne życie Biografia Jarosława Iwaszkiewicza Tom 2 - Radosław Romaniuk,276KS (8144532) (RADOSŁAW ROMANIUK)

Drugi tom biografii Jarosława Iwaszkiewicza ukazuje losy pisarza po 1939 roku. Autor tworzy biografię totalną, obejmującą mnóstwo aspektów życia bohatera. Nie unika wątków kontrowersyjnych, umieszczając je w kontekście spraw całego życia - uczciwie i w sposób kulturalny poszerza margines tematów poruszanych dotychczas w polskiej biografistyce.

Nie traci przy tym z oczu perspektywy filozoficznej - refleksji nad tym, czym jest tytułowe,,inne życie", w jaki sposób odbija je literatura, jak duża i ważna jest sfera niezapisana w dziele. To w końcu także opowieść o epoce.

Pisał o tym Aleksander Fiut:,,Pod piórem Romaniuka powstał nowy gatunek literatury, a mianowicie dokumentarna epika. Czytelnik może odczytać tę - nadzwyczajnie napisaną, z prawdziwym literackim talentem i rozmachem - książkę zarówno jako uzupełnienie swej dotychczasowej wiedzy o życiu i twórczości Iwaszkiewicza, jak też historię całej, zagasłej już formacji, do której należał".

Fragment książki:,,spektakularnie tu w Stawisku... Rozległy pejzaż... Cisza... Spokój... Warszawa wydaje się dalsza niżeli jest w istocie... Czy tak właśnie powinien żyć pisarz$1165" - inicjuje Krystyna Nastulanka rozmowę z Iwaszkiewiczem przeprowadzoną w 1964 roku z okazji jego siedemdziesiątych urodzin.

Gospodarz kwituje uśmiechem retoryczne pytanie. Wszystko,,samo mi się tak ułożyło, niezależnie od mojej woli" - mówi. Za najważniejszy życiowy sukces uważa,,rozwiązanie kompleksów". Począwszy od tych materialnych (konieczność pracy od wczesnej młodości), przez społeczne (ubogiego korepetytora w arystokratycznych domach), na sytuacji życiowej kończąc.,,Nie znam uczucia - użyję popularnego słowa - frustracji" - wyznaje.,,Mam przyjaciół, mam córki, wnuki, spodziewam się doczekać prawnuków, bo moja najstarsza wnuczka skończyła już siedemnaście lat.

Mam ten dom... Do dwudziestego dziewiątego roku życia marzyłem o podróżach, nie mogłem wyjechać za granicę. A dzisiaj jeżdżę, i to dużo. Nie mam także kompleksów wobec żadnego miasta na świecie. Do Genewy czy Paryża jadę jak do Sandomierza.

I wszędzie mam przyjaciół, na całym świecie. Życie wypełnione szalenie...". Formuje swe życie jak bajkę, w której biedny, pogardzany i bez perspektyw na przyszłość młodzieniec staje się,,niezależnie od swojej woli" człowiekiem zamożnym, wysoko postawionym, światowcem.

W okresie znacznych zmian społecznych, pięknych upadków państw i życiowych fortun, jemu właśnie to się udało. Część odczytuje te słowa z podziwem, część czytelników zgrzyta zębami.