Odkrywcze spojrzenie na biografię i utwory Nabokova, które rzuca nowe światło na jednego z najistotniej tajemniczych pisarzy dwudziestego wieku. Vladimir Nabokov był świadkiem strasznych wydarzeń swojego stulecia: uciekł z Rosji po rewolucji, potem z hitlerowskich Niemiec; wraz z żoną Żydówką i synem wydostał się z Francji dosłownie kilka tygodni przed nazistowską okupacją. Wielokrotnie oskarżano go, iż odwracał się od ludzkiego cierpienia,kreować wyrafinowane opowieści o deprawacji. A jeśli Nabokov zrobił o sporo więcej, niżeli czytelnicy kiedykolwiek sądzili? Dzięki niedawno odtajnionym dokumentom wywiadu i odzyskanym materiałom wojskowym dziennikarka Andrea Pitzer dowodzi, iż pisarz nie był wcale, jak się niejednokrotnie twierdzi, jedynie wyznawcą idei sztuki dla sztuki. W swych dziełach bowiem zdołał ukryć niepokojące nawiązania do historii - niektóre z nich poprzez dziesiątki lat pozostały jednak niezauważone. Pisarz jawi się jako swoisty sztukmistrz-dokumentalista, który poświęcił najbardziej twórcze lata życia na spisywanie sagi o zapomnianych obozach koncentracyjnych i jadowitym kołtuństwie. Lolita, optymalnie odczytana, ujawnia prawdziwą tożsamość Humberta Humberta i przerażenie Nabokova amerykańskim antysemityzmem. Chory psychicznie narrator Bladego ognia przypomina o rosyjskich tragediach, które nie tak dawno wstrząsały światem. Historia rodziny Nabokova - od carskich sądów do planów filmowych w Trzeciej Rzeszy, od przybudówek CIA do Casablanki podczas wojny - jest zarazem historią jego wieku. Pitzer prezentuje, iż i jedna, i druga historia stanowią nieodłączną część jego utworów.