'Nadając 'przepięknym dwudziestoletnim' rys powieściowy, zrewolucjonizował Hłasko polskie myślenie o literaturze wspomnieniowej. Umiejętnie balansując pomiędzy prawdą a zmyśleniem, wplątał czytelnika w niemożliwą do rozwiązania grę.
Tylko autor potrafi z pewnością rozróżnić fakty od zmyślenia, a odbiorcy pozostają domysły i próby rozwikłania najmocniej intrygujących fragmentów. Oczywiście można przyjąć także inną strategię lektury i zawierzyć Hłasce całkowicie, wówczas pozostaje tylko radość ze genialnie napisanego utworu, bezkompromisowo rozprawiającego się z oficjalną wizją Polski Ludowej.' Ze Wstępu