W drugim tomie Karafki La Fontaine'a Melchior Wańkowicz kreśli portret reportera nadzwyczajnego. Pisze o cechach, które powinien on posiadać. Wśród nich na pierwszym miejscu wymienia: zaangażowanie, ciekawość świata, komunikatywność, empatię. Na dodatek dużo uwagi poświęca technicznej stronie pisania tekstów: doborowi stosownego tytułu, grafiki, która ma za zadanie wzmacniać percepcje czytelników, rzetelności dziennikarskiej, poprawnemu cytowaniu. Dalsza część tekstu dotyczy błędów językowych i rzeczowych. Autor przygląda się dodatkowo zagadnieniom cenzury i krytyki oraz bada wpływ warunków materialnych na kondycję pisarzy i ich twórczość. Karafka La Fontaine'a na pewno jest pokaźnym kompendium wiedzy o sztuce pisania, które mimo upływu czasu i zmieniających się okoliczności, nie straciło nic ze swej aktualności.