Antybaśnie 1001 dnia (SMPB)

efektywna literacko zabawa obecną rzeczywistością wpisaną w schemat znany nam wszystkim z dziecięcego świata bajek. Baśniowi bohaterowie różnią się dość istotnie od swych pierwowzorów, choć przeżywają przygody, których bieg, tło i finał wydają się nierzadko nieco nierealne acz znajome. Wielowątkowość tej książki, napisanej lekkim i dowcipnym językiem, i wydajne i barwne dialogi są jej niepodwarzalnym, acz nie jedynym, atutem.

„– Nic szczególnego. Żył podówczas w naszym grodzie kneź stary, nienasycony jeśli idzie o płeć niewieścią. Na każdą młódkę miał smak. Toteż go Smakiem nazywano.

– Rozumiem – Arthur błyskawicznie przypomniał sobie niewyraźną minuskułę w kronice i domyślił się, iż Smak stał się smokiem przez literówkę kopisty albo w wyniku przebitki z dawnego palimpsestu.

– W każdym razie, gdy mu nowej dziewicy nie dostarczono, srożył się, podatki unosił, latyfundia konfiskował. A skąd brać co tydzień świeżą dziewicę? Aż zjawił się pewien krawiec.

– Nie szewc?

– Krawiec, a właściwie krawcowa nazwiskiem Siara. Zjawiła się i rzuciła świetny pomysł rewaloryzacji już raz zhańbionych.

– W jaki sposób?

– Metodą artystycznego cerowania. Tem sposobem można było Smakowi dostarczać towaru drugiej świeżości nie tylko raz w tygodniu, ale i dwa razy dziennie.

– I co było dalej? – dopytywał się detektyw.

– Ano nic. Korzystał z usług Siary, korzystał, aż usechł z tego na śmierć.

– Usechł, nie rozpękł?..."