W krzywym zwierciadle ironii i autoironii (Milanowicz Anna, Bokus Barbara)

Autorki opisują trzy eksperymenty z udziałem pań i mężczyzn, przeprowadzone w celu sprawdzenia, w jaki sposób płeć, samoocena i lęk wpływają na generowanie i postrzeganie ironii werbalnej oraz autoironii i tworzenie obrazu JA w tym procesie.

Z badań wynika, iż wypowiedź ironiczna (krytyka przez pochwałę lub pochwała poprzez krytykę) funkcjonuje nie tylko na dwóch poziomach językowych: dosłownym i zamierzonym, lecz także w perspektywie dwóch płci.

Ironia, lecz etymologicznie,,ona" (forma gramatycznie kobieca), jest raczej domeną mężczyzn. Są oni bardziej ironiczni aniżeli kobiety i stosują ironię często na granicy żartu. W przypadku kobiet ironia przybiera odcień złośliwości.

Osoby o wyższej samoocenie i niższym poziomie lęku częściej posługują się autoironią. Autorki monografii zwracają szczególną uwagę na rolę emocji w przetwarzaniu ironii i posługiwaniu się nią. Na podstawie przeprowadzonych badań oferują koncepcję ironii jako obronnego mechanizmu autoregulacji.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.