Esej postantypedagogiczny (Magier Piotr)

Począwszy od lat sześćdziesiątych XX wieku, w kulturze euroatlantyckiej rozpowszechnia się idea rezygnacji z wychowania i zastąpienia go relacją,,przyjaźń z dziećmi", pogląd kluczowy dla nurtów określanych jako,,antypedagogika".

Postulat,,przyjaźni z dziećmi" bywa postrzegany jako zaprzeczenie ponad dwutysięcznego dorobku edukacyjnego kultury europejskiej, a także ponad dwustuletniego dorobku pedagogiki. Jednak odpowiedź na pytanie: dlaczego (nie) trzeba wychowywać, zmusza do refleksji nie tylko nad negacją, lecz i nad zasadnością afirmacji wychowania.

Prezentowana publikacja stanowi próbę (l'essai) określenia istoty antypedagogiki i możliwości percepcji jej tez. Jej celem jest udzielenie odpowiedzi na pytanie: Czym jest antypedagogika (postpedagogika)$266 Jaka jest jej geneza i typy$267 Jak w ramach koncepcji postpedagogiki uzasadnia się brak potrzeby i możliwość wychowania$268 Co proponuje się zamiast wychowania$269 Jak z perspektywy antypedagogicznej interpretuje się funkcje rodziny, szkoły, grupy rówieśniczej i wspólnot wyznaniowych w procesie rozwoju człowieka$270 Powyższy opis pochodzi od wydawcy.