Paul Verlaine urodził się 30 marca 1844 w Metzu. Uznawany jest za jednego z najważniejszych i największych poetów pochodzących z Francji. Był przedstawicielem impresjonizmu, zaliczany do grupy poetów wyklętych za swoje burzliwe życie.
Swoją twórczość wzorował na wierszach Charles'a Leconte de Lisle’a, czyli przedstawiciela poezji parnasistów. Autor debiutował w 1867 roku swym tomikiem poezji. Verlaine szybko zyskał uznanie i popularność.
Prywatne życie poety było wyjątkowo skomplikowane. Był uzależniony od alkoholu. Rozstał się ze swoją żoną, z którą miał syna. Związał się z poetą Arthure Rimbaudem. Jednak i tym razem nałóg doprowadził do poważnych problemów.
pomiędzy mężczyznami doszło do strzelaniny. Zazdrosny Verlaine strzelił w kierunku swego partnera. Za ten czyn poeta trafił do więzienia. Tam nawrócił się na katolicyzm. Miało to ogromny wpływ na jego twórczość.
W wierszach opisywał stan swego umysłu w tym czasie. Po zakończeniu wyroku, Verlaine podróżował po Anglii. Tam zdobył pracę jako nauczyciel. Poeta zakochał się w jednym ze swych uczniów, który zmarł.
Z tego powodu Verlaine powrócił do Francji. Od tego momentu standard życia poety znacznie się pogorszył. Uzależnienie od alkoholu generowało kolejne problemy. Zaczął żyć w ubóstwie i stawał się niepoczytalny.
Twórczość autora znamionuje się niezwykłą melodyjnością. Była szczególnie lubiana wśród muzyków. Zmarł 8 stycznia 1896. Został pochowany na cmentarzu Cimetière des Batignolles w Paryżu. „Łzy padają w serce moje, Jak deszcz pada ponad miastem.
Jakież dziwne nieukoje Przenikają serce moje?”