Dżozef (Sine Qua Non)

Dresiarz Grzegorz, biznesmen Kurz, stary Maruda i ten Czwarty. Doborowe towarzystwo w jednej sali szpitalnej. Ich historia byłaby jednak zupełnie inna, gdyby nie włączył się w nią jeszcze ktoś: Joseph Conrad.

Jego występowanie zmienia tutaj wszystko.Grzesiek Bednar zostaje napadnięty na warszawskiej Pradze i trafia do szpitala ze złamanym nosem. Tu poznaje trzech mężczyzn, z którymi wyruszy do swoistego jądra ciemności: pięćdziesięcioletniego biznesmena, wiecznego malkontenta oraz Czwartego – wielbiciela prozy Josepha Conrada.

To właśnie ten czwarty, Stanisław Baryłczak, stanie się przyczyną kłopotów. Majacząc, skłania Grzegorza do spisania swej „ostatniej powieści”. Opowiada o nieznacznym Stasiu powołującym do życia kozła z drewna, który staje się jego towarzyszem i przekleństwem.Opowieść Czwartego z każdym dniem jest bardziej mroczna, a przestrzeń, w której przebywają mężczyźni, początkuje się kurczyć.

Sale znikają, a ściany zaczynają się do siebie zbliżać – wszystko to potęguje lęki bohaterów i wzmaga niepokój narastający w czytelniku.potężna, wyrazista proza spod znaku realizmu magicznego, a równocześnie niepozbawiona humoru i satyry.

Gdy dodamy do tego wrażliwość językową autora, otrzymamy idealną prozę ze znakiem jakości Jakuba drobneckiego.„Dżozef” w nowej odsłonie. Poprawiona wersja powieści z 2011 roku.***Ryzykowny gest: napisać dziś powieść, dla której punktem odniesienia jest Joseph Conrad.

Jakub niewielkiecki podjął to wyzwanie i wygrał. Udowodnił aktualność patrona swej prozy, a przy tym zachował własny, unikalny głos.Piotr Gajdowski, NewsweekNa opowiedzianą przez niewielkieckiego historię życiowej i czytelniczej inicjacji najpoczciwszego dresiarza Rzeczypospolitej można patrzeć jak na polemikę rówieśnika z „młodą polską prozą” ostatniej dekady – jednak typowo jest to kawał soczystej gawędy, rzadki u nas przykład naturalnego, bezpretensjonalnego storytellingu.Jacek DukajHistoria o tym, jak sztuka może oddziaływać na człowieka.

Rozprawa o początkach czytania, magii literatury i chwilach przemyśleń, które stara się wnieść do naszego życia. Bo przecież, cytując Jakuba znikomeckiego, „istnieją rzeczy spektakularne”. Musimy tylko nauczyć się je dostrzegać i wyzwalać.Rafał Niemczyk, experyment.wordpress.com BIOGRAMJakub niedużecki (ur.

1982 w Kole) – pisarz, autor wielu opowiadań, a także powieści, m.in. Bestsellerowych: Rdzy, Dygotu i Śladów, nominowanych do Nagrody Literackiej NIKE. Laureat Złotego Wyróżnienia Nagrody im. Jerzego Żuławskiego, nagrody Śląkfa oraz nagrody Książka Miesiąca „Magazynu Literackiego KSIĄŻKI”, nominowany jeszcze do Nagrody Literackiej Europy Środkowej „Angelus”, nagrody im.

Stanisława Barańczaka,, a także dwukrotnie do Nagrody im. Janusza A. Zajdla. W 2017 roku został laureatem stypendium „Młoda Polska” Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.Publikował w „Przekroju”, „Newsweeku”, „Polityce”, „Angorze”, „Miesięczniku ZNAK”, „Nowej Fantastyce” i „Tygodniku Powszechnym”.