Lalki w ogniu (Marginesy)

Poprawione i uzupełnione o posłowie wznowienie jednej z najciekawszych książek podróżniczych ostatnich lat.

W swej reporterskiej książce Paulina Wilk prezentuje zaskakujący obraz Indii. Z jednej strony medialny symbol azjatyckiego boomu, indyjski tygrys, zdumiewa gospodarczym potencjałem i uwodzi egzotycznym urokiem. Z drugiej to społeczeństwo wciąż podzielone na mężczyzn i służących, rządzone poprzez skrywane namiętności i tysiącletnie przesądy.

Indie to kraj, w którym politycy są posłuszni astrologom, geniusze chodzą bez butów, a miliony dziewczynek znikają bez wieści. U Pauliny Wilk te dwa światy się przenikają. Autorka zagląda Hindusom do garnków, łóżek i serc. Wyjaśnia, jak załatwia się sprawy najmocniej przyziemne i najintymniejsze. Gdzie myją się miliony ludzi, którzy nie mają łazienek. Jak pójść na randkę w kraju, w którym za przedmałżeńską miłość grozi śmierć. Czym nakarmić gości, aby nie wywołać wojny religijnej. To wciągająca i mądra książka o obcowaniu z Indiami, które niczego nie ukrywają – odsłaniają całe piękno i nędzę istnienia. Paulina Wilk idealnie wciela się w rolę wrażliwej i spostrzegawczej przewodniczki. Lalki w ogniu są nieocenionym przewodnikiem po meandrach tej fascynującej kultury.

Paulina Wilk (ur. 1980). Pisarka i publicystka prasowa. Zajmuje się literaturą i rozwojem globalnym, specjalizuje się w problematyce Indii i rejonie Azji i Pacyfiku. Jest redaktorką działu kultury w kwartalniku „Przekrój”, stałą współpracowniczką działu zagranicy tygodnika „Polityka” i felietonistką miesięcznika „W Drodze”. Wcześniej była dziennikarką w dziale kultury „Rzeczpospolitej”. Pisze dla dorosłych i dzieci. Debiutowała idealnie przyjętą książką reporterską Lalki w ogniu. Opowieści z Indii (2011), za którą otrzymała Nagrodę Bursztynowego Motyla im. Arkadego Fiedlera. W osobistych Znakach szczególnych (2014) opisała doświadczenie dorastania w czasie polskiej transformacji, w zbiorze felietonów pomiędzy walizkami (2017) znalazł się czas na refleksje o tym, czym jest ruch, podróż i przypatrywanie się światu, a w Pojutrze. O miastach przyszłości (2017) – obserwacje z największych zurbanizowanych terenów świata. W linii bajek o misiu Kazimierzu zmyśliła losy rezolutnego pluszowego jegomościa i grupy jego przyjaciół. Pisze rano, ma psa, lubi chodzić.