"Artykulacje traumy: Andrzej Strug, Tadeusz Konwicki" to monografia poświęcona prozie pisarzy doświadczonych wojną. Analizowane utwory pozwalają uchwycić pewne skomplikowanie, splot, w którym spotyka się tak silne doznanie wzniosłości, iż poraża, obezwładnia i odbiera mowę.
Traumatyczne wydarzenie może być zrozumiane jako takie wyłącznie po fakcie poprzez reminiscencje, powtórzenie. Następstwem tego potężnego, nagłego doznania jest rozciągnięcie w czasie, wpisane w traumę opóźnienie.
Wzniosłość zatem, sama w sobie będąca solidnym afektem, paradoksalnie skutkuje artykulacją słabą, niedopowiedzeniem, słabością doświadczenia.