Praca jest pierwszą w języku polskim monografią poświęconą filozofii Josepha Maréchala – belgijskiego jezuity, twórcy tzw. „tomizmu transcendentalnego" i badacza mistyki, biologa, psychologa i teologa.
Praca stanowi studium najważniejszych wątków jego filozofii, w tym zwłaszcza próby transpozycji filozofii neoscholastycznej na język transcendentalnej filozofii Immanuela Kanta. Jako taka składa się z sześciu rozdziałów, wstępu i zakończenia.
Obejmuje więc analizę problemu krytycznego w neoscholastyce, badanie początkowego okresu naukowej kariery Josepha Maréchala, a także studium Maréchalowskich związków z filozofią współczesną. Wychodząc następnie od podanego w Punkcie wyjścia metafizyki – kluczowym dziele belgijskiego jezuity – zarysu rozwoju problematyki epistemologicznej, praca rekonstruuje Maréchalowską koncepcję metafizyki podmiotu poznającego i powiązaną z pytaniem o możliwość dowodu istnienia Boga, dedukcję ontologicznej afirmacji.
Jej zwieńczenie stanowi studium dokonanej przez Maréchala na gruncie neoscholastycyzmu adaptacji metody analizy transcendentalnej. W takimkształcie, praca adresowana jest do filozofów, studentów filozofii i wszelkich osób zainteresowanych pogłębieniem wiedzy na temat filozofii neoscholastycznej.