Mierzenie się z esejem (Uniwersytet Śląski)

Mierzenie się z esejem to książka o tym, jak zakorzeniał się esej literacki w polskiej świadomości literackiej XX wieku, jak pisywali o tej formie badacze i krytycy oraz jak różnie pojmowany jest sam termin „esej".

Autorka oferuje przyjęcie modelu teoretycznego gatunku i demonstruje hipotezy dotyczące ewolucji form wyprowadzanych z eseju. Część zatytułowana występowanie eseju w literaturze polskiej to historyczne ujęcie zagadnienia.

Autorka przyjęła założenie, iż świadome pisanie esejów – jako utworów pokaźnie odróżniających się od innych – datuje się od lat dwudziestych minionego wieku. Odrębną, równolegle wyodrębniającą się kwestią było zakorzenianie się nazwy „esej" w świadomości uczestników polskiego życia literackiego, a także różnorodne propozycje określenia jej zakresu.

W części nazwanej W kręgu teorii znalazło się pięć przekrojowych ujęć eseju, traktowanego już jako określony model genologiczny. Analizując zróżnicowane stanowiska teoretyczne, a także obserwując współczesne tendencje językowe, Autorka przedstawiła najpierw nieporozumienia terminologiczne i zaproponowała (w celu zyskania produktywności komunikacyjnej) uściślenie desygnatu nazwy.

Ukazała skomplikowane z dzisiejszego punktu widzenia uwarunkowania orzekania o literackości eseju, a także rozpowszechnianie się form pisarskich, wykształcających się z eseju literackiego w jego klasycznej postaci (wciąż zyskującej nowe realizacje tekstowe).

Recenzja książki ukazała się w czasopiśmie „Forum Akademickie" 2013, nr 4 (recenzja książki przystępna pod adresem: www.forumakademickie.pl)