Autorka próbuje odpowiedzieć na pytanie – dlaczego realizacja długookresowego projektu (problemowego albo wytwórczego), ukierunkowanego na rozwijanie własnych zainteresowań i samodzielność uczniów, nie jest wydajna w odniesieniu do ich poczucia sprawstwa, czyli ugruntowanej świadomości, że są oni w stanie samodzielnie zainicjować pracę i doprowadzić ją do końca.
Próbę odpowiedzi stanowi szczegółowa analiza determinant tegoż cyklu – równocześnie w świetle literatury, jak i wyników badań własnych.