Polski reportaż książkowy. przemiany i adaptacje (Uniwersytet Śląski)

W monografii została przeprowadzona analiza najszczególniejszych zjawisk i procesów, które wpłynęły na rynkowy, społeczno-kulturowy i estetyczny status książkowej odmiany polskiego reportażu literackiego.

Podjęte rozważania stanowią próbę omówienia głębiej pojmowanej ontologii książek reporterskich, zgodnie z kanoniczną tezą Marshalla McLuhana, że „środek przekazu sam jest przekazem". Początkowe rozdziały dotyczą genezy i chronologii rozwoju tytułowej formy medialnej na polskim rynku wydawniczym, począwszy od drugiej połowy XIX wieku do czasów współczesnych.

Wśród poruszonych w dalszej części monografii zagadnień kluczową rolę odgrywają aktualne przeobrażenia poetyki charakteryzowanej kategorii książek niefikcjonalnych, w tym: świeże zasady ich promocji i dystrybucji w erze cyfrowej.

Tak ukierunkowana refleksja ma na celu wyróżnienie potencjalnych kierunków dalszej ewolucji formalnej polskiego reportażu książkowego, wynikających z jego adaptowania do standardów kultury konwergencji i wyróżników epoki ponowoczesnej.

wyodrębnione zagadnienia zostały omówione z użyciem licznych kontekstów literaturoznawczych, medioznawczych, bibliologicznych, kulturoznawczych, historycznych i in. To wieloaspektowe i interdyscyplinarne studium z założenia adresowane jest zatem nie tylko do ścisłego kręgu entuzjastów i badaczy polskiego reportażu, lecz także do szerszego grona osób zainteresowanych sytuacją klasycznej kultury druku w dobie ekspansji nowych mediów.