Lisi król. the king of the foxes (Arthur Conan Doyle)

Fragment: Opowiadanie to słyszałem na pewnym myśliwskim obiedzie. Przy stole siedziało kilku gentlemanów. Po skończonym deserze zaczęliśmy palić cygara i rozmawiać o koniach i polowaniu. Przypominaliśmy sobie dziwaczne nagonki, jak na przykład ta, kiedy lisom udawało się zmylić ślady i wyprowadzić psy i myśliwych z jednego końca hrabstwa na drugi.

Te dzielne lisy bywały w końcu dopędzane poprzez dwa lub trzy utykające psy i poprzez pieszego dojeżdżacza. Reszta pozostawała zawsze w tyle i nie mogła przyjąć udziału w tak uroczystym akcie. W opowiadaniach tych lisy przeżywały zdarzenia nie tyle zdumiewające, ile niezwykłe.

Pewien lis, uciekając przed psami, wdrapał się na wysoką wierzbę i ukrył w jej gałęziach; inny, bardziej przebiegły, dla uniknięcia niebezpieczeństwa wpadł do stajni, należącej do pewnego zamku i dopiero trzeba go było wyciągać ze żłobu za ogon; inny znowu wbiegł przez uchylone drzwi do jakiegoś domu, włożył kobiecy kapelusz i zmyliwszy w ten sposób czujność psów, które go wzięły za żonę myśliwego — uniknął niebezpieczeństwa.

Gdy goście skończyli swe fantastyczne opowiadania, zabrał głos sam gospodarz, opowiadając nam o dwu nad wyraz atrakcyjnych wypadkach ze swej przeszłości myśliwskiej. Zwłaszcza zainteresował nas drugi wypadek.

Ponieważ gospodarz zaczął długo pokasływać i chrząkać, przeto byliśmy pewni, iż usłyszymy mnóstwo rzeczy szczególnie zajmujących. Nasz gospodarz był wielkim smakoszem i za każdym razem przekładał ulepszone na potem. W danej chwili miał w sobie dużo powagi i okazywał pewne zdenerwowanie.

Nie ulegało wątpliwości, iż zamierzał olśnić słuchaczy czymś nad wyraz zajmującym.