Konurbacja katowicka formowała się od końca XVIII wieku na pograniczu dwóch państw – Polski i Niemiec. W tym sensie był to obszar ich peryferii. Trwałe i dynamiczne interakcje pomiędzy różnymi grupami narodowo-etnicznymi wywoływały przenikanie się kultur.
Od połowy XX wieku ten złożony układ osadniczy stanowił już centrum rozwoju społeczno-gospodarczego na skalę ponadregionalną. W wyniku różnokierunkowych migracji zachodzących pod wpływem intensywnej industrializacji kształtowały się relacje społeczne pomiędzy migrantami a ludnością miejscową (autochtoniczną), jak i między samymi imigrantami.
Celem niniejszej książki jest analiza dawnej wielokulturowości wybranych miast konurbacji katowickiej na tle metodologiczno-terminologicznym, a także wyszczególnionie, w jakim zakresie owa cecha może stanowić atut we współczesnych przemianach społeczno-gospodarczych obszaru.
Czasowe i przestrzenne nakładanie się przeróżnego pochodzenia powiązań i relacji społeczno-kulturowych skłania autora do sformułowania pojęć: genotypu kultury oraz pierwotnego i wtórnego genotypu kultury i do egzemplifikacji kształtowania genotypów kulturowych w konurbacji katowickiej.